Арла, (арла), i. q. (то же, что) 1. Авăрла. Шибач., Пшкрт., Изамб. Т. Якейк. Пасăр (=паçăр) çыхнă кăнђалайа арласа пĕтертĕм. Еп кĕçĕр йĕке арларăм. Еп сӳс арласа пĕтертĕм. Сана, ађам, арлама сӳс çитерес çок. Рег. 228. Кăнђала арласа ларат̌. Сидит и прядет. Ib. 226. Кăнђала арласа килет. Попряла и идет домой. Изамб. Т. Ђăваш арăмĕсем, Пукравран пуçласа, çăм арлаççĕ. Начиная с Покрова, чувашки прядут шерсть. Собр. 159. Вӗрен тăрăх ӑйăр самăртрăм. (Арласа тултарнă йĕке). Водя на веревке жеребца, я раскормил его. (Веретено с намотанной на него пряжей).