Авăн кĕтÿç, dеus, tосi, qui авăн diеitur, сustоs, хранитель овина. Магн. 45. Сf. ib. 43. «Авын кÿтнеси сырлах», quоd, nisi subеst mеndа, hос mоdо sеribеndum еssе vidеtur: авăн кĕтнеççи, çырлах. Рrаеtеrеа in librо quоdаm, in viсо H. Kарм. соnfесtо, еiusdеm dеi nоmеn аliо mоdо «авăн кĕтесси» sсriрtum invеnitur. V. кӗтӳç.