Акар, (агар), vox obsoleta, quae vertragum significare videtur, устарелое слово, повид., озн. борзую собаку. V. Болг. и чув.,113, Paasonen, 2. Ср. н.-гр. ζaγaрi. N. Акар йыттăм ашса пырат̌, айакки витĕр хĕвел пăхат̌. (Çара çуна). Т.П. Загад. Акар йыттăм ашша пырат̌, айакки виттĕр хĕвел пăхат̌ (Çара çуна). Собран. Акар йытти ашша пырат, айăккинђен хĕвел пăхат̌. (Çара çуна). Н. Карм. Акар йыттăм ашса пырат, айакки витĕр хĕвел пăхат. (Çара çуна). Альш. Акар йытти ашса пырат̌, айакки витӗр хӗвел пӑхат̌. (Çара çуна). Тай. Т. Акар йытти ашса пырат, айакки витĕр хĕвел пăхат.(Çара çуна). (Моя) борзая собачка бежит рысью, сквозь ея бока светит солнышко. (Загадка: дровни. Aenigma traheam sine capso significans, qua ligna advehi solent).